پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

نوش‌آفرین انصاری گفت: پوری سلطانی در دانشگاه، پوری سلطانی نشد. او جست‌وجوگری خلاق بود و عشقش این بود که باید همتا و همراه جهان حرکت کنیم، کتاب را به اعماق جامعه برسانیم و به علمی‌ترین شکل عمل کنیم. اگر پوری سلطانی نبود، کتابداری در ایران فقیر، یتیم و بی‌کس می‌ماند

کار با او خاطره بود، نه فقط با توران که پوران هم این‌گونه بود، این را آنهایی می‌گویند که افتخار سال‌ها دوستی و همکاری نزدیک را با هر دو داشتند، توران میرهادی، مادر آموزش ادبیات کودک و نوجوان و پوری سلطانی که او را مادر کتابداری نوین کشورمان می‌خوانند؛ توران قرار بود به اصرار مادر باغبان شود، باغبان هم شد؛ باغبان کودکان سرزمینی که با وجود تمام بی‌مهری‌ها هیچگاه آن را ترک نکرد. پوران هم در حوزه ای دیگر شرایطی تقریباً مشابه داشت، او هم باغبان کتاب‌ها شد و تلاش کرد برای ساماندهی وضعیت کتابداری کتابخانه‌های کشور. هر دو منشأ تحولات بزرگ و فارغ از منیت‌هایی بودند که اغلب گرفتار آن هستیم، دنبال عنوان و جایگاه نبودند اما با همراهانشان کاری کردند کارستان.